" ...ένα μικρό χωριουδάκι, που καταστράφηκε με «την αλλαγή της φύσης». " Λέει η βικιπαιδεία, εγώ ήμουν εκεί αρκετές φορές, την τελευταία αποφάσισα να πάω μια βόλτα στο χωριό....
Λέγεται στη Βικιπαίδεια πως ήταν «ένα μικρό χωριουδάκι, που αφανίστηκε με την αλλαγή της φύσης».
Εγώ, όμως, το περπάτησα. Το είδα με τα μάτια μου.
Την τελευταία φορά που βρέθηκα εκεί, πήρα τον δρόμο προς την καρδιά του χωριού. Όλα τα σπίτια — κατακεραυνωμένα στη μέση, σαν από αόρατη λόγχη φωτός· οι άκρες τους άθικτες, μα η μέση τους στάχτη και κάρβουνο. Ένας αφανισμός όχι συνηθισμένος, μα σφραγισμένος με την υπογραφή ουράνιας οργής.
Το όνομά του: Σκοτεινιά.
Κι αναρωτιέμαι… ποια Ύβρι διέπραξαν οι ψυχές που έζησαν εκεί πριν από δύο αιώνες, ώστε οι Προπάτορές μας Θεοί — και ο Μέγας Πατήρ Ζεύς — να εξαπολύσουν τον κεραυνό Τους;
Μήπως τα τείχη αυτά έστεκαν ενάντια στην Αλήθεια; Μήπως η γη μούσκεψε από όρκους ψεύτικους;
Ό,τι κι αν ήταν, η σιωπή τους στέκει ακόμη ανάμεσα στα χαλάσματα, ψιθυρίζοντας το μάθημα που αφήνει κάθε θεϊκή τιμωρία: η Ύβρις πάντα καλεί τον Κεραυνό.
Comments
Post a Comment